Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Paweł Błasiak (del.)

Protokolant: Sekretarz Sądowy Mikołaj Perz

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2024 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko Bankowi (...) S.A.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 22 grudnia 2021 r., sygn. akt I C 3074/19

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od A. P. na rzecz Banku (...) S.A. 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXVII Ca 171/23

UZASADNIENIE

Dnia 18 lipca 2019r. A. P. wniósł pozew przeciwko Bankowi (...) S.A. żądając zasądzenia 3.684 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 17 lipca 2016r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany Bank (...) S.A. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2021 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie sygn. akt I C 3074/19:

1.  oddalił powództwo,

2.  ustalił, że powód A. P. ponosi koszty procesu w całości, pozostawiając szczegółowe wyliczenie kosztów procesu referendarzowi sądowemu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając rozstrzygniecie Sądu Rejonowego w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. i art. 22 ¹ k.c. w zw. z art. 385 ¹ k.c. Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów I i II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany Bank (...) S.A. wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna.

Zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. oraz i art. 22 ¹ k.c. w zw. z art. 385 ¹ k.c. sprowadzają się do twierdzenia, że Sąd I Instancji poczynił błędne ustalenia faktyczne warunkujące uznanie powoda za konsumenta przez co odmówił mu tego statusu i ochrony prawnej z niego wynikającej.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy i przyjmuje za własne. Przede wszystkim należy podkreślić, że ustalenia faktyczne w powyższym zakresie Sąd I Instancji poczynił na podstawie przesłuchania powoda i wyciągu z CEIDG. Z tych dowodów wynikało, że: powód prowadzi działalność związaną z wynajmowaniem nieruchomości; zawarł z pozwanym bankiem siedem umów o kredyt hipoteczny, w tym umowę związaną z niniejszym postępowaniem; w żadnej z nieruchomości objętych tymi umowami nie zamieszkiwał, oprócz jednej, tylko je wynajmował. Te okoliczności powód w apelacji pomija. Eksponuje za to fakty, że zawierając sporną umowę o kredyt hipoteczny nie posługiwał się żadnymi danymi przedsiębiorcy, nie składał dokumentów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a sama umowa była dedykowana dla konsumentów, a nie przedsiębiorców. Przedstawione przez powoda fakty, choć same w sobie prawdziwe, nie mogą przesądzać o wniosku, że powód zawierając z pozwanym sporną umowę o kredyt hipoteczny, działał jako osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 22 ¹ k.c. W powiązaniu bowiem z powyższymi faktami pominiętymi przez powoda i ocenianymi łącznie w kontekście tego przepisu, należy uznać, że brak było podstaw do przyznania powodowi statusu konsumenta przy zawieraniu spornej umowy. Należy zauważyć, że zawarcie jednej z wielu umów o kredyt hipoteczny przez powoda celem sfinansowania nabycia nieruchomości mieszkalnej, przy braku w ogóle zamieszkiwania w niej, lecz wynajmowania jej, nie zmierzało do zaspokojenia osobistych (konsumpcyjnych) potrzeb powoda, a do tego było typowe dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie wynajmowania nieruchomości, którą powód bezspornie prowadził.

Stąd Sąd I Instancji słusznie odmówił powodowi statusu konsumenta i w konsekwencji ochrony z art. 385 ¹ k.c., oddalając jego powództwo.

O kosztach zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.