Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Paweł Błasiak (del.)

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2023 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. A.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 26 stycznia 2022 r., sygn. akt II C 1217/21

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. na rzecz powódki D. A. 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXVII Ca 1146/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 lipca 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) D. A. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. 8.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 lipca 2014r. do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności pozwanego za następstwa wypadku z 22 grudnia 2013r. mogące powstać w przyszłości, zasądzenie od pozwanego kosztów procesu postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2022 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie:

I.  zasądził od pozwanego na rzecz powódki 8.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty;

II.  oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądził od pozwanego na rzecz powódki 3.717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie 7.093,94 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych i wypłaconych z sum Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany, zaskarżając rozstrzygniecie Sądu Rejonowego w części tj. co do pkt I, III i IV. Orzeczeniu Sądu I instancji zarzucił naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. i art. 445 k.c. Apelujący wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, orzeczenie o kosztach postępowania w tym kosztach zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację, powódka wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów postepowania w instancji odwoławczej według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. zostaną omówione łącznie z zarzutem naruszenia art. 445 k.c., gdyż zarzuty naruszenia przepisów postępowania i przepisów prawa materialnego zmierzają do wykazania, że zasądzona kwota 8.000 zł tytułem zadośćuczyniona jest rażąco wygórowana. Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy i przyjmuje je za własne. Wbrew zarzutom pozwanego, Sąd Rejonowy nie pominął zdjęć uszkodzonego pojazdu, gdyż m.in. zdjęcia te były materiałem, na podstawie którego biegli z zakresu medycyny sądowej i rekonstrukcji zdarzeń drogowych wydali łączną opinię. Biegli jednoznacznie zaopiniowali, że na podstawie uszkodzeń pojazdu, którym podróżowała powódka, mogło dojść do podawanych przez nią objawów bólowych w obrębie kręgosłupa szyjnego. Słusznie Sąd I instancji poczynił ustalenia faktyczne na podstawie tej opinii, gdyż była ona jasna, pełna i brak było w niej sprzeczności. Biegli jasno przedstawili tok swego rozumowania, który doprowadził ich do przedstawionych wniosków. Sąd nie mógł samodzielnie poczynić innych ustaleń, jak chciałby pozwany, gdyż wymagało to wiadomości specjalnych. Bezzasadny jest zarzut nieuwzględnienia wniosków płynących z opinii biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu, działającego w ramach Instytutu (...). Sąd Rejonowy uwzględnił wszystkie wnioski tej opinii. Natomiast pozwany wybiera z tej opinii tylko wnioski korzystne procesowo dla niego, bez uwzględnienia pozostałych. Tymczasem z tej opinii wynikało, że mimo że powódka wskutek wypadku nie doznała długotrwałego czy trwałego uszczerbku na zdrowiu, to doznała urazu skrętnego odcinka szyjnego kręgosłupa, który nałożył się na istniejące już zmiany o charakterze przewlekłym powodując trwający kilka miesięcy pourazowy zespół bólowy, choć uraz uległ później wygojeniu. Sąd Rejonowy prawidłowo oparł się na tej opinii, gdyż podobnie jak opinia biegłych z zakresu medycyny sądowej i rekonstrukcji zdarzeń drogowych była jasna, pełna i brak było w niej sprzeczności. Mając na uwadze ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy na podstawie tych opinii, a także wiarygodnej opinii biegłego psychologa, z której wynika, że stan psychiczny powódki po wypadku uległ gwałtownemu pogorszeniu, należy uznać niewątpliwie, że zaistniały przesłanki do zastosowania art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. Zarzuty pozwanego są jedynie polemiką z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego, dokonanymi na podstawie wiarygodnych dowodów. Pozwany na podstawie wybranych przez siebie faktów wynikających z niektórych przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy dowodów, formułuje wnioski, które przeciwstawia prawidłowym wnioskom Sądu I Instancji, bo poczynionym na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego. Wbrew zarzutom pozwanego powyższe przepisy znajdą zastosowanie również w przypadku, gdy poszkodowany dozna uszczerbku na zdrowiu, który nie ma charakteru trwałego czy długotrwałego. Pozwany pomija, że do czasu ustania dolegliwości będących skutkiem wypadku, powódka doznała trwającego kilka miesięcy pourazowego zespołu bólowego, oraz pogorszenia stanu psychicznego, czyli krzywdy w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. Sąd I Instancji ustalając wysokość zadośćuczynienia za doznaną przez powódkę krzywdę, słusznie wziął pod uwagę jej stopień, rozmiar bólu fizycznego i cierpień psychicznych. Biorąc pod uwagę, że wskutek wypadku: ból u powódki trwał kilka miesięcy, przez ten czas musiała ona odbywać kontrole w POZ i u ortopedy, kilka tygodni nosiła kołnierz ortopedyczny, odbyła rehabilitację; pogorszył się jej stan psychiczny polegający m.in. na wybudzaniu się w nocy, natrętnych myślach, lęku, problemach z pamięcią i koncentracją, co trwało w ostrej formie co najmniej pół roku – nie można uznać, że kwota 8.000 zł tytułem zadośćuczynienia jest wygórowana.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną, o czym orzekł w punkcie I wyroku.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.