XXVII Ca 2253/23 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2025-03-28
Sygn. akt XXVII Ca 2253/23
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 marca 2025 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Paweł Błasiak (del.)
po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2025 roku w Warszawie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa K. B.
przeciwko (...) sp. z o.o.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda i pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie
z dnia 17 listopada 2022 r., sygn. akt II C 3828/15
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddala powództwo i obciąża powoda K. B. całością kosztów postępowania, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu,
II. oddala apelację powoda,
III. zasądza od powoda K. B. na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. 3.861 zł (trzy tysiące osiemset sześćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej.
Sygn. akt XXVII Ca 2253/23
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 11 grudnia 2015r. powód K. B. wniósł o zasądzenie od (...) (obecnie (...) sp. z o.o.) 39.215 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 14 grudnia 2012r. o dnia zapłaty i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych .
Wyrokiem z dnia 17 listopada 2022 roku sygn. akt II C 3828/15 Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie:
1. zasądził od pozwanego (...) sp. z o.o. na rzecz powoda K. B. 39.215 zł wraz z odsetkami od kwot:
- ⚫
-
19.215 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 14 grudnia 2012r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,
- ⚫
-
20.000 zł od dnia 17 listopada 2022r. do dnia zapłaty;
2. oddalił powództwo w pozostałej części;
3. zasądził od pozwanego (...) sp. z o.o. na rzecz powoda K. B. 6.878 zł tytułem kosztów procesu, w tym 2.4000 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego;
4. nakazał ściągnąć od pozwanego (...) sp. z o.o. na rzecz Skarbu Państwa Prezesa Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie 1.208,13 zł tytułem zwrotu kosztów tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.
Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany, zaskarżając rozstrzygniecie Sądu Rejonowego w części tj. co do punktów 1, 3 i 4. Orzeczeniu Sądu I instancji zarzucił naruszenie: art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c., art. 290 k.p.c., art. 232 k.p.c.. art. 327 1 § 1 k.p.c., art. 102 k.p.c., art. 361 k.c., art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 445 k.c., art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego i zastępstwa procesowego przed Sądem I i II instancji według norm przepisanych. Ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania.
Apelację od wyroku wniósł także powód, zaskarżając go w punkcie 2. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 455 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., art. 445 § 1 k.c. oraz art. 481 § 1 k.c. Powód wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zasądzenie dodatkowo od pozwanego na rzecz powoda odsetek ustawowych od dnia 14 grudnia 2012r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia 17 listopada 2022r. od kwoty 20.000 zł i zasądzenie o pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania przed Sądem Okręgowym, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja pozwanego okazała się zasadna, a apelacja powoda podlegała oddaleniu.
Zasadne okazały się zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c., art. 327 ( 1) § 1 k.p.c. Błędne ustalenia faktyczne Sądu I instancji z istoty rzeczy musiały doprowadzić do naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 361 k.c., art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 445 k.c., art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Na początku należy zwrócić uwagę, że w części uzasadnienia Sądu I Instancji dotyczącej ustaleń faktycznych, w zakresie opinii biegłych brak jest ustaleń faktycznych. Dokonano jedynie streszczenia tych opinii, zamiast podać co Sąd Rejonowy na ich podstawie ustalił, czym doszło do naruszenia art. 327 ( 1) § 1 pkt 1 k.p.c. Dopiero z dalszej części uzasadnienia wynika ogólna konkluzja, że są oparł się na wnioskach z opinii (...) w K. oraz wnioskach z wiadomości biegłego R. K., ale nie jej wnioskach. Taka ocena tego ostatniego dowodu uzasadnia naruszenie przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. Wskutek tego naruszenia, Sąd ten błędnie przyjął, że leczenie operacyjne powoda z 14 września 2009r. zostało wykonane nieprawidłowo, nadto wadliwe było także zalecenie ćwiczeń rehabilitacyjnych polegających na wykonywaniu ruchów stopą operowanej nogi we własnym zakresie przez powoda bez jakiegokolwiek udziału fizjoterapeutów i bez kontroli przez okres 6 tygodni. Poczynienie takich ustaleń wymagało wiadomości specjalnych, zatem dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii i biegłego z zakresu rehabilitacji. Dowód z opinii biegłego ortopedy w osobie R. K. został przeprowadzony i wynikało z niego przeciwieństwo tego, co Sąd Rejonowy ustalił. Opinię tę należało uznać za wiarygodną, gdyż była jasna, pełna i brak było w niej sprzeczności. Biegły przedstawił jasno tok swojego rozumowania, który doprowadził go do przedstawionych przez niego wniosków. Nadto nie zachodziły żadne powody osłabiające zaufanie do jego wiedzy, kompetencji, doświadczenia czy bezstronności. Biegły w sposób wyczerpujący w opiniach uzupełniających (pisemnej i ustnej), udzielił odpowiedzi na zarzuty co do jego pierwotnej opinii. Z tych też względów bezzasadny jest zarzut pozwanego, że Sąd Rejonowy powinien dopuścić dowód z opinii innego biegłego ortopedy z urzędu na mocy art. 232 k.p.c. Zatem właściwie należało ustalić na podstawie sporządzonej w sprawie opinii biegłego ortopedy R. K., że leczenie operacyjne powoda było prawidłowe. Takiego ustalenia nie zmienia ocena dowodu z opinii (...) w K., w której zaopiniowano, że w badaniu USG brak było nici chirurgicznych w kikucie dalszym ścięgna, skoro z tej opinii wynikało również, że nie można określić przyczyny tego braku tj. czy nici nie użyto podczas leczenia operacyjnego powoda z 14 września 2009r., czy też została ona użyta, lecz została ona wyrwana podczas później doznanego przez powoda urazu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że wbrew zarzutom pozwanego opinia ta spełniała wszelkie przesłanki opinii instytutu w rozumieniu art. 290 § 1 k.p.c. – została bowiem sporządzona przez (...) w K., który prowadzi badania naukowe i została podpisana dyrektora tego instytutu oraz osobę która przeprowadziła badania i wydała opinię, z podaniem jej stopnia naukowego oraz dziedziny wiedzy, w której jest specjalistą. Błędne było ustalenie Sądu I Instancji, że wadliwe było zalecenie powodowi ćwiczeń rehabilitacyjnych, skoro nie przeprowadzono dowodu z opinii biegłego z zakresu rehabilitacji. Powód takiego wniosku nie zgłosił, zatem jego twierdzenia o wadliwym także zaleceniu mu ćwiczeń rehabilitacyjnych, należało uznać za nieudowodnione. Sąd nie mógł oprzeć się w tym zakresie na opinii biegłego z innego zakresu tj. ortopedii. Reasumując, ustalenia Sądu I instancji, że leczenie operacyjne powoda z 14 września 2009r. zostało wykonane nieprawidłowo, nadto wadliwe były także zalecone mu ćwiczenia rehabilitacyjne, są dowolne, gdyż nie zostały poczynione na podstawie opinii biegłych z zakresu ortopedii i rehabilitacji, lecz w istocie na podstawie uznania Sądu Rejonowego, który de facto zastąpił tych biegłych, co naruszało art. 278 § 1 k.p.c. W świetle powyższych uchybień, Sądu I Instancji, bezprzedmiotowe są zarzuty co do oceny przez ten Sąd zeznań świadka A. B. i wyjaśnień powoda, tym bardziej że na ich podstawie nie można było dokonać ustaleń wymagających wiadomości specjalnych.
Z uwagi na powyższe, brak było podstaw do uznania, że wskutek zaniedbań personelu medycznego pozwanego, powód doznał naruszenia dobra osobistego w postaci zdrowia z winy pozwanego i przyznania mu z tego tytułu zadośćuczynienia. Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione. Zatem zastosowania nie mogły znaleźć wskazywane w apelacji pozwanego art. 361 k.c., art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. w zw. z art. 445 k.c., art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Z tych względów bezzasadna okazała się apelacja powoda, który zarzucił naruszenie art. 455 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., art. 445 § 1 k.c. oraz art. 481 § 1 k.c. poprzez przyjęcie przez Sąd Rejonowy nieprawidłowej daty płatności odsetek od zasądzonego zadośćuczynienia, skoro brak było podstaw do zasądzenia zadośćuczynienia.
Stąd, Sąd Okręgowy w Warszawie, na mocy art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił, pozostawiając na mocy art. 108 § 1 k.p.c. szczegółowe wyliczenie kosztów postępowania referendarzowi sądowemu, wskazując, że całością tych kosztów został obciążony powód jako przegrywający sprawę w całości – art. 98 § 1 k.p.c.
O kosztach procesu w instancji odwoławczej, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, obciążając nimi powoda, który przegrał sprawę w całości. Na koszty poniesione przez pozwanego złożyły się: opłata sądowa od apelacji 2.061 zł i koszt zastępstwa procesowego – 1800 zł.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Paweł Błasiak ()
Data wytworzenia informacji: