Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 16 maja 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Edyta Bronowicka

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2023 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej „(...)” nieruchomości przy ul. (...) w W.

przeciwko A. B. (1) i A. B. (2)

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanych

na postanowienie w przedmiocie kosztów procesu zawarte w pkt 3 wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

z dnia 13 grudnia 2022 r., sygn. akt VI C 937/22

postanawia:

oddalić zażalenie;

zasądzić od A. B. (1) i A. B. (2) na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej „(...)” nieruchomości przy ul. (...) w W. kwotę 225 (dwieście dwadzieścia pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sygn. akt XXVII Cz 386/23

UZASADNIENIE

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem w ocenie Sądu Okręgowego argumenty podniesione w odpowiedzi na zażalenie są w pełni zasadne.

W niniejszej sprawie należało zważyć, że po pierwsze – jak wynika z pisma na k. 18 – strona powodowa nie załączyła do akt aktualnego na dzień wniesienia pozwu wezwania do zapłaty. Pozew został wniesiony 22 marca 2022 r. i dotyczył kwoty 7878,70 zł. Wezwanie z 31 stycznia 2022 r. dotyczyło niższej kwoty niż dochodzona w niniejszej sprawie. Pozwani dzień przed wniesieniem pozwu tj. 21 marca 2022 r. uiścili jedynie kwotę 2000 zł (k. 44) i część tej należności zaliczono na należności dochodzone w innych sprawach toczących się z powództwa powoda przeciwko pozwanym. Dopiero 27 kwietnia 2022 r. pozwani uiścili 5000 zł, z której to kwoty część zaksięgowano na poczet należności dochodzonej w niniejszej sprawie (k. 68). Powyższe okoliczności wynikają z dokumentów załączonych do akt oraz z pisma strony powodowej – odpowiedź na zażalenie, którym strona pozwana nie zaprzeczyła. Zatem w niniejszej sprawie zasadne było wytoczenie powództwa przeciwko pozwanym, bowiem konieczne ono było dla zaspokojenia zasadnych roszczeń strony powodowej.

Zasadą procesu cywilnego jest, że w sytuacji cofnięcia pozwu, obowiązkiem zwrotu kosztów procesu obciążany jest powód bez względu na przyczynę cofnięcia. Od tej zasady istnieje wyjątek, bowiem jeżeli pozwany dał powód do wytoczenia powództwa, to zaspokojenie przez niego roszczenia w toku procesu traktowane jest jako równoznaczne z przegraniem procesu (por. orzeczenie Sąd Najwyższego z dnia 21 lipca 1951 r., C 593/51, OSN 1952, nr 2, poz. 49). W wypadku umorzenia postępowania ustalenie strony wygrywającej i przegrywającej, uzależnione jest od przyczyny, jaka spowodowała potrzebę wydania tego rodzaju postanowienia.

Dodatkowo zauważyć należy, że pozwani uporczywie, od wielu lat uchylają się od ustawowego obowiązku wnoszenia zaliczek na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej i wydatków związanych z własnością lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w W.. Mimo licznych wezwań, skarżący nie regulują należności w terminie, zaś data zlecenia przez nich przelewu jest trudna do przewidzenia.

Słusznie tym samym Sąd I instancji ocenił, że A. B. (1) i A. B. (2) swym zachowaniem przyczynili się do zainicjowania postępowania, a w zakresie w jakim powódka cofnęła powództwo, jego wytoczenie było celowe do dochodzenia roszczenia i ochrony interesów Wspólnoty. Jednakże podstawą rozstrzygnięcia powinien był być art. 100 kpc a nie 98 kpc, skoro Sąd uznał częściowo roszczenie powoda za niezasadne i oddalił w tym zakresie powództwo. Wskazać przy tym należy, że w treści odpowiedzi na zażalenie strona powodowa wyjaśniła z jakich przyczyn nie wniosła apelacji aczkolwiek nadal uważa, że roszczenie w zakresie oddalonego powództwa jest uzasadnione.

Mając zatem na uwadze, że cofnięcie pozwu było konsekwencją zaspokojenia przez pozwanych roszczenia powódki, to w rozumieniu przepisów o kosztach procesu, pozwanych należy traktować, jako stronę przegrywającą sprawę, która obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie należne koszty procesu.

Z tego względu Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji postanowienia.

O kosztach postępowania zażaleniowego rozstrzygnąć należało na podstawie art. 98 § i 3 k.p.c. Wysokość zasądzonych kosztów na rzecz powódki obliczona została na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.).

Sędzia Edyta Bronowicka