Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

V Ca 2479/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2012-12-12

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Warszawie z 2012-12-12
Data orzeczenia:
12 grudnia 2012
Data publikacji:
10 października 2013
Data uprawomocnienia:
12 grudnia 2012
Sygnatura:
V Ca 2479/12
Sąd:
Sąd Okręgowy w Warszawie
Wydział:
V Wydział Cywilny Odwoławczy
Przewodniczący:
Marzanna Góral
Sędziowie:
Agnieszka Fronczak
Piotr Bednarczyk
Protokolant:
st. sekr. sąd. Urszula Widulińska
Hasła tematyczne:
Pozew ,  Umowa O Dzieło ,  Kara Umowna ,  Dowody ,  Apelacja ,  Ciężar Dowodu ,  Pełnomocnik Procesowy
Podstawa prawna:
art. 6 k.c., art. 232 k.p.c., art. 321 § 1 k.p.c., art. 368 § 1 pkt. 2) i 3) k.p.c.
Teza:
„ … zadaniem powoda było jasne określenie, sprecyzowanie i wyrażenie dochodzonych żądań, zwłaszcza, że był on reprezentowany w niniejszej sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika. … Nie wiedząc bowiem dokładnie w ramach jakiej umowy miały być sporządzone określone operaty, jaki był termin zlecenia ich wykonania i odbioru – nie sposób ocenić, czy rzeczywiście pozwany dał powód do obciążenia go karą umowną – zwłaszcza, że pozwany zaprzeczył, by z jego winy nastąpiło przekroczenie umownych terminów wykonania jakichkolwiek operatów.”; „ … całkowicie chybionym jest zarzut sprzeczności ustaleń sądu z treścią materiału dowodowego zebranego w sprawie. Wypada bowiem zauważyć, że skarżący nie skonkretyzował, które z przyjętych ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji są wadliwe i na czym owa wadliwość polega, innymi słowy w czym wyraża się dysharmonia pomiędzy dokonanymi ustaleniami, a zaoferowanymi w przedmiotowej sprawie środkami dowodowymi.”; „Ogólnikowo przytoczony zarzut przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, bez wskazania konkretnych dowodów i okoliczności faktycznych, których zarzut ten dotyczy, także nie daje podstaw do przyjęcia naruszenia art. 233 k.p.c.”; „ Z przytoczonego przez sąd pierwszej instancji i powoływanego w apelacji art. 232 k.p.c. wynika generalny obowiązek stron wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Kontradyktoryjność procesu cywilnego wymaga, by to strony wskazywały dowody w celu wykazania swoich twierdzeń. Bierność strony w tym zakresie, zwłaszcza gdy tak jak w niniejszej sprawie jest ona reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, nie zobowiązuje sądu do prowadzenia dowodów z urzędu.”; „ … art. 6 k.c. Uregulowanie objęte tym przepisem rozstrzyga o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki nieudowodnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia. … Zasadne kwestionowanie prawidłowości uznania przez sąd, że przeprowadzone w sprawie dowody nie są wystarczające do przyjęcia za udowodnione okoliczności, których ciężar udowodnienia spoczywał na danej stronie procesu, może nastąpić w drodze zarzutu naruszenia odpowiednich przepisów postępowania, nie zaś przepisu art. 6 k.c. … O naruszeniu przepisu art. 6 k.c. można by zatem mówić dopiero wówczas, gdyby sąd orzekający przypisał obowiązek dowodowy innej stronie, niż tej, która z określonego faktu wywodzi skutki prawne …”
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Beata Sierpińska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Marzanna Góral,  Agnieszka Fronczak ,  Piotr Bednarczyk
Data wytworzenia informacji: